سازند شیشتو (Shishtou Formation)
✏️یک واحد سنگچینهاى دو زمانه است. به همین رو، به دو زیر سازند به نامهاى شیشتو (1) در زیر و شیشتو (2) در بالا تقسیم شده است که مرز بین این دو با افقى از شیلهاى زغالى سیاهرنگ به نـام افق موش(Mush Horizone) مشخص مىشود (روتنـر و همکاران، a1968).
✏️شیشتو (1) سن دونین پسین (فرازنین – فامنین)، و شیشتو (2) سن کربنیفر پیشین (تورنزئن – ویزئن) دارد.
✏️در محل بُرش الگو (ازبکوه)، شیشتو (1) تناوبى از شیل، مارن و آهک است ولى، در بُرش مرجع (حوض دوراه)، این زیر سازند با 326 متر ضخامت، تناوبى از شیل سبز تیره، ماسهسنگ کوارتزى و سنگآهکهاى فسیلدار است که در نزدیک به رأس آن، لایهاى راهنما به ضخامت 28 متر از سنگآهک سُرخ و شیل، حاوى سرپایان خوب حفظ شده (لایة گونیاتیتدار)، وجود دارد.
✏️رنگ سُرخ این لایه کلیدى سبب مىشود تا لاىه مذکور در زمینهاى از ردیفهاى خاکسترى رنگ، سیماى شاخص داشته باشد. شیشتو(1) در همه جا مجموعهاى غنى از بازوپایان، مرجان، بریوزوآ، سرپایان و کنودونت دارد که همگى به زمان فرازنین – فامنین اشاره دارند.
✏️گسترش جغرافیایى شیشتو (1) به طور عمده در نواحى طبس – ازبکوه است. در خاور دهبید فارس ردیفهایى یادآور سازند شیشتو هستند ولى در دیگر نقاط ایران مرکزى، این سازند گزارش نشده و به نظر مىرسد که رخساره شیلى، ماسهسنگ،آهکى سازند شیشتو در نواحى بیرون از محدوده طبس – شیرگشت، به ردیفهاى کربناتى شیمیایى تغییر رخساره مىدهد.
✏️گفتنى است که در شمال کرمان ردیفهاى آوارى قابل قیاس با سازند پادها وجود دارد که در پارهاى از گزارشهاى زمینشناسى به سن آشکوب ایفلین – ژیوسین، دانسته شدهاند، ولى داستانپور (1996) با تکیه بر استدلالهاى دیرینهشناسى بر این باور است که ماسهسنگهاى سُرخرنگ و واحد کنگلومرایى قیاس شده با سازند پادها، متعلق به دونین پسین است که در نواحى هوتک، گریک و شمسآباد با سنگهاى کربناتى با همین سن (دونین پسین) پوشیده شدهاند.
ادامه مطلب
درباره این سایت